به گزارش اولین خبر، شب گذشته تیم  پرسپولیس  در چهارمین دیدار خود مقابل  الغرافه ، در ورزشگاه آل مکتوم دبی به تساوی دست یافت.

پرسپولیس در شرایطی پا به این مسابقه گذاشت که شرایط متفاوتی را نسبت به دیگر تیم ایرانی حاضر در این مسابقات یعنی استقلال دارد، چرا که کسب نتایج بهتر در بازی‌های لیگ داخلی نیز می‌تواند در کیفیت فنی و عملکرد روحی روانی دو تیم در آسیا نیز موثر باشد. این تساوی اگرچه برای هیچ یک از دو تیم پرسپولیس و الغرافه سودمند نبود، اما دست کم اندکی امید را در دل هواداران این تیم زنده نگه داشت، تا بلکه آن‌ها بتوانند به واسطه پیروزی در دیدارهای آتی، جواز حضور در مرحله بعدی  لیگ نخبگان آسیا  را کسب کنند.

عملکرد تاکتیکی خوان کارلوس گاریدو تا حدی با اوسمار ویرا سرمربی اسبق قرمزها، مشابه است. اگرچه بازی گرفتن در پست شش رجیستا از سروش رفیعی، یک خط بالاتر نقشی که فصل گذشته بر عهده داشت، به طور کلی ضرب‌آهنگ و ریتم بازی پرسپولیس را دست‌خوش تغییراتی قرار داده است.

با هم به آنالیز فنی این دیدار خواهیم پرداخت؛ تا این موضوع به شکل روشنی مشخص‌تر شود.

تصویر فوق، آرایش پایه پرسپولیس را با ساختار ۲-۴-۴ (۲-۲-۲-۴) به هنگام پرسینگ نشان می‌دهد. امید عالیشاه به عنوان بازیکن پست ۱۰ تیم، که در حقیقت پشت سر علی علیپور بازی می‌کند، در نیمه اول اغلب به عنوان مهاجم کاذب و تا حدی به عنوان هافبک میانی تهاجمی در نیم فضای سمت چپ دیده می‌شود. به همین دلیل شاید بتوان آرایش ابتدایی و اولیه آن‌ها در هنگام حمله را ۱-۳-۲-۴ دانست.

همان‌گونه که مشاهده می‌شود اگر خط فشار حریف، پر تعداد ظاهر نشود، معمولا یکی از پیوت‌ها (هافبک میانی پست 6) کمی بالاتر بازی می‌کند که در این تصویر میلاد سرلک نزدیک به خط دفاعی و سروش رفیعی کمی بالاتر دیده می‌شود. امید عالیشاه نیز عقب‌تر آمده و به شکل یک پست ده مدرن در نیم فضای سمت چپ دیده می‌شود. این کار سبب می‌شود تا مدافع حریف را از پست خودش خارج کرده و نیز در فاز دوم بازیسازی به تیم خودی کمک کند. بدیهی است که در چنین وضعیتی اورونوف به خط حمله اضافه می‌شود تا با قرار گرفتن در کنار علیپور، ساختار تیم تبدیل به 2-2-2-4 شود. این کار اغلب اوقات هنگام بازیسازی مستقیم پرسپولیس از عقب زمین انجام می‌گیرد.

نمونه دیگری از بازیسازی قرمزها مشابه تصویر زیر است. یکی از پیوت‌های تیم به دو دفاع میانی ملحق شده و پیوت دیگری با دو بازیکن روی نیم فضاها ساختاری شبیه به مثلث می‌سازند. در ادامه با یک پاس بلند به پشت دفاع، علیپور یا اورونوف را صاحب توپ می‌کنند. در تصویر زیر، اورونوف با حرکت از کناره زمین، توپ را در فضای پشت مدافعین حریف دریافت می‌کند.

در ادامه اورونوف با نفوذ به قلب خط دفاع حریف ابتدا سعی در حرکت عرضی به داخل دارد؛ اگر این امکان مهیا نباشد و او توسط مدافع حریف به کناره‌ها سوق داده شود، ماموریت بعدی او ارسال سانتر و یا پاس کات بک است. در چنین وضعیتی وحید امیری به علیپور ملحق می‌شود و عالیشاه عمدتا منتظر کات بک احتمالی در محوطه جریمه می‌ماند. همچنین پیوت تهاجمی تیم که در این بازی سروش رفیعی است، یک خط بالاتر می‌آید تا بتوانند در حمله برتری عددی ایجاد کنند.

نفوذ فولبک‌ها و همچنین بازی گرفتن از سروش رفیعی در نقشی متفاوت‌تر از قبل مطابق تصویر فوق، اگرچه در دقایقی از بازی آن‌ها را پرتعداد در حمله نشان می‌داد اما نداشتن یک ساختار دفاعی مناسب در برابر ضد حملات حریف آن‌ها را در انتقال‌های منفی دچار مشکلات جدی کرد؛ اگرچه با درخشش الکسیس گندوز دروازه قرمزها برای بار دوم باز نشد.

پرسپولیس در این دیدار اغلب اوقات با ساختار ۱-۵-۲-۲ بازیسازی از عقب زمین خود را انجام داده است. تصاویر زیر احتمالا بهترین و منظم‌ترین ساختار بازیسازی آن‌هاست.

از دیگر نکاتی که در آنالیز فاز حمله باید به آن توجه شود، مبحث ترکیب شدن برخی از بازیکنان از یک سو با یکدیگر است. برای مثال در رئال مادرید تحت هدایت مورینیو، این تیم ترکیب‌سازی بهتری در سمت چپ خود به واسطه حضور مارسلو، مودریچ و رونالدو داشت. در پرسپولیس نیز این ترکیب‌سازی در سمت چپ به واسطه حضور محمدی، عالیشاه و خصوصا اورونوف جلوه بیشتری دارد و به همین جهت نیز بخش اعظمی از حملات این تیم، از سمت چپ انجام می‌شود.

پرسپولیس نیز شاید می‌توانست ترکیب‌سازی بهتری را در دقایقی از بازی از این سمت ایجاد کند. به تصویر زیر توجه کنید. تیم حریف با یک بلاک فشرده 2-3-5 در برابر قرمزپوشان قرار گرفته است.

معمولا بازی مستقیم بلند و با طول زیاد به فلنک‌ها، در خطوط دفاعی پنج نفره کاربردی نیست چرا که امکان شیفت شدن به حریف داده و دور زدن بلاک از این راه مشکل است. در مقابل کار ساده‌تر این است آن‌ها در فضای بین خطوط ایجاد شده که در تصویر نیز مشخص است، یکی از بازیکنان همان سمت، مثلا اورونوف را آزاد کنند.

گاریدو اگرچه هنوز در لیگ نخبگان طعم برد را نچشیده است اما بازی امیدوار کننده آن‌ها دست کم در فاز تهاجمی، در ادامه راه می‌‌تواند این تیم را به پیروزی نزدیک کرده و شاید آن‌ها را به مرحله بعد برساند، اگرچه راه بسیار دشواری پیش رو خواهند داشت.