اولین خبر گزارش می دهد:
دانشگاه شریف بیش از یک دهه از عمر خود را تحت مدیریت فردی سپری کرده است که عطای دانشگاه‌های آمریکا را به لقایش بخشید و برای حل مشکلات وطن دل به دریا زد.
از شاگردی چمران تا دعوت از نخبگان/پیر«شریف» امیدوار به چه چیزی است؟
به گزارش خبرنگار اولین خبر:اینجا شریف است. دانشگاهی در نزدیکی برج آزادی. نماد پایتخت ایران. دانشگاهی که نخبگان بسیاری به خود دیده و بعد از سال‌ها پرورش فکر و اندیشه‌شان، وداع تلخشان را به نظاره نشسته است.
همه نگاه‌ها به مردی ۸۱ ساله معطوف است که از او تحت عنوان پدر دانشگاه یاد می‌کنند. استادی که مدیر بود، مدیری که استاد شد و در نهایت نیز دست‌های تجربه و اندیشه را به کار بست تا بتواند استعدادها را شناسایی کرده و در مراکز علمی جانمایی کند.
استادی که می‌گوید در دانشگاهش هر چند استاد تمام کم نداشته اما هیچ وقت استفاده از لفظ پرفسور متداول نبوده است. ساده سخن می‌گوید و دردمند و دلسوخته. توان علمی خود را با فروتنی یاد می‌کند و می‌گوید گفتن اینکه همیشه جزو نفرات اول مدرسه و دانشگاه بودم، خوب نیست اما واقعیت است. هم قبل از انقلاب را دیده و هم بعد از آن را. با عرقی که به وطن دارد، آرمانی جز کسب جایگاه واقعی برای اساتید و نخبگان ندارد.او کسی نیست جز استاد سعید سهراب پور.
من مانند فرزند چمران بودم
به یاد دارد که بعد از سال‌ها تحصیل در مدارس مختلف و مهندسی مکانیک از دانشگاه تهران برای اخذ مدرک کارشناسی ارشد و دکترا در رشته مکانیک راهی آمریکا می‌شود. این دوره که 5 سال به طول می‌انجامد فرصتی برای آشنا شدن با دکتر چمران را فراهم می‌سازد. استاد سهراب پور می‌گوید: «من از چمران 11 سال کوچکتر بودم و او به مانند اینکه فرزندش باشم به من رسیدگی می‌کرد. آدم بسیار با سوادی بود اما به دلیل مبارزه مستقیم با رژیم شاهنشاهی مرتب برایش مشکل درست می‌کردند تا اینکه به ایران برگشت. من هم درست بعد از اتمام دکتری از دانشگاه برکلی در کالیفرنیا در سال ۱۳۵۰ به ایران بازگشتم.»
استاد از مهاجرت‌ها یاد می‌کند و‌اینکه بسیاری از نخبگان در تصور جایگاه بهتر شغلی و تحصیلی وطن خود را ترک می‌کنند. دل‌خون است از‌اینکه نمی‌دانند حتی اگر در بهترین موقعیت شغلی در خارج از کشور در مقابلشان تعظیم کنند، در بین مردم عادی همان برچسب مهاجر و خارجی بودن را دارند.
تربیت نخبه از مدرسه ضروری است
استاد سهراب پور از سال 76 تا 89 استاد دانشگاه شریف بوده است. معتقد است در طول وزارت پنج وزیر علوم کار کرده آن هم در وضعیتی که هر وزیری به سادگی رؤسای دانشگاه را مطابق سلیقه خود تغییر می‌دهد.
وی همچنین عضو پیوستهٔ فرهنگستان علوم، چهره ماندگار، معاون عمرانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، معاون عمرانی وزارت فرهنگ و آموزش عالی، ریاست دانشگاه بین المللی امام خمینی و قائم مقام وزارت فرهنگ و آموزش عالی بوده است. سال‌ها قبل و بعد از انقلاب در شکل‌گیری چارچوب درست تعلیم و آموزش دانشگاه‌ها عرق بر پیشانی دیده و تلاش کرده است.از سال 91 که دبیر اجرایی جذب نخبگان بوده و سمت مشاور بنیاد نخبگان را تجربه کرده است، با عزم راسخ حمایت از نخبگان را دنبال می‌کند. می‌گوید:«این حمایت‌ها از سنین پایین باید شروع شود. از همین مدارس. باید بتوان استعدادها را پرورش داد و به درستی تربیت کرد.»
وی تاکید دارد که «نوجوانان باید از توانمندی‌ها و واحدهای تولیدی نمونه کشور بازدید کنند. باید بدانند به کجاها رسیدیم. به عنوان مثال در توربین گازی نیروگاهی رتبه چهارم دنیا را داریم اما خیلی‌ها اطلاع ندارند. باید توانمندی‌های ما به دانش آموزان انتقال داده شود.»
پیر دانشگاه شریف با افسوس از افزایش مهاجرت‌ها به ویژه در سال‌های اخیر به خاطر اعتراضات چند سال پیش یاد می‌کند و‌اینکه رسانه‌های خارجی تا چه حد از این ماجراها سوءاستفاده کردند.
استاد دانشگاه با ۲۱ میلیون نمی‌ماند
استاد اما نگاهی به کم کاری‌های داخلی نیز دارد. معتقد است «خودمان هم ضعف داریم.اینکه انتظار داریم استادی با 21 میلیون تومان در دانشگاه تدریس کند یا اینکه استادی از کشورهای دیگر بیاید و حقوقی را بگیرد که یک راننده می‌گیرد. هیچ استادی با‌این حقوق مشغول به کار نمی‌شود. کار من جذب نخبگان است. در دو سال اخیر آنقدر به‌این موضوع بی‌توجهی شده که این مهم به کاهش یافته و حتی هیئت علمی‌های بسیاری مهاجرت می‌کنند چون با این ارقام نمی‌توانند زندگی کنند. مدتی وقتی دکتر عارف معاون اول بود تغییرات اساسی که ایجاد شد مؤثر بود الان باید دوباره همان کار را بکنند.در مجلس هم حواس نماینده‌ها به مسائل منطقه خودشان است و به‌این مسائل کاری ندارند. در شورای عالی انقلاب فرهنگی هم‌این موضوع را مطرح کردم.»
استاد ابراز تاسف می‌کند که «تا چند سال قبل در بین کشورهای اسلامی به لحاظ علمی رتبه نخست بودیم اما در وضعیت فعلی ترکیه و عربستان ما را جلو زده است و‌این خطرناک است. بخشی از‌این ماجرا به دلیل مهاجرت‌ها است چرا که نخبه و درس خوانده با این درآمدها نمی‌تواند اینجا زندگی کند. امیدواریم دولت جدید و بازگشت آقای عارف بتواند تغییراتی در وضعیت موجود ایجاد کند. خواسته ما این است که یک استاد دانشگاه بتواند در شهری مثل تهران با این هزینه‌ها زندگی کند.»
وی با یادآوری صندوق نوآوری و شکوفایی معتقد است «اگر کسی کار خوبی شروع کند، اختراع و ابداع خوبی داشته باشد، از طریق این صندوق حمایت می‌شود چه به صورت مشارکت و چه به صورت وام.»
این روزها پیر دانشگاه شریف شناسایی، بازگرداندن و معرفی نخبگان به دانشگاه‌ها را اولویت کاری خود قرار داده است. معتقد است این مملکت مال ما است و مسئولیت ما ساختن آن.
گزارش :ونوس بهنود
